Australie West kust

Warning! Dit bericht is wel een beetje aan de lange kant.. Lees voor zover het je interesseert.

Week 3: Perth

Na toch wel een vermoeiende vlucht (vooral erg vroege vlucht) en opgelicht te zijn door onze Paki taxi cauffeur zoals voorspelt door het hostel zijn we ingecheckt in het hostel wat mijn verhalen meer dan volledig bevestigde, inclusief de bijbehorende kakkerlakken (mn moeder zou rechtsomkeerd gemaakt hebben, of alles in een soppie gezet hebben). Maar we bleven hier 3 nachten dus alle tijd om eraan te wennen ;-)

Perth is echt een heel rustig stadje vergeleken met Melbourne en Sydney, konden we die middag al concluderen.. We hebben even lekker op een terasje aan het water gezeten en in het park een dutje gedaan en wat rondgekeken. S’avonds zijn we de ultieme uitdaging aangegaan, zelf koken, omdat we zo’n behoefte hadden aan gezond voedsel. Had ik trouwens al even vermeld dat Sander in elk hostel alle bordjes, bestek, kopjes, pannen etc eerst afwast voordat ie het gebruikt? Nu viel ik er in het begin van van mn krukje maar nu leek het mn een prima idee! Bovendien als wij het afgewast hadden wouden andere mensen het wel rechtstreeks gebruiken.. Hier moesten we zelfs de tafel eerst 7 keer afnemen met een schuursponsje. De volgende ochtend zijn we even opgesplits om ieder zijn sport even te doen, Sander bankdrukken en ik door het winkelcentrum sjeesen. S’middags zijn we met de trein naar Cottlesloe beach gegaan wat het mooiste strand van Perth moest zijn. Nu was het een beetje jammer (voor de Aussies) dat je daar niet mag drinken, wij konden onze fles champie natuurlijk niet warm laten worden, dus ff sneaky.. De Assies kijken je dan ook echt aan met een mix van jaloezie en lichte afkeuring (braaf volk). Terug in het hostel werden we utitgenodigd door eeen Aussie die 16.000 Australische dollar had gewonnen en er dus (heel verstandig met een schuld van 14.000) heeeel veel bier voor had gekocht (voor al zijn toekomstige vrienden in het hostel….) dus wij eentje meegedronken (als backpacker sla je geen gratis bier af) en daarna lekker uit eten. In deze ‘stad’ zijn (bijna) alle restaurants dicht om 21uur hebben we ondervonden… Gelukkig was een super goede Koreaan die naast ons hostel zat nog wel open, als we het ten minste met 1 portie rijst konden doen, rare stad..De volgende dag gingen we het naast gelegen dorpje Freemantle ontdekken, en we hebben ook echt de toeristische route gelopen. Toen echter het alarm in’t Maritiem museum afging heb ik Sander vriendelijk doch dringend bij de over enthousiast vertellende gepensioneerde vrijwilliger weggetrokken; diezelfde avond zagen we op het nieuws dat er ook daadwerkelijk een brand gewoed had... Verder op de route aangekomen bij een oud kanon gingen ze die net afschieten dus wij enthousiast klaar staan met de camera komt me dr toch een herrie uit dat kreng, man! Nou hij staat op de foto.. Daarna een hoognodige doch waarschijnlijk schandalige duik in lingerie in de zee gedaan en door naar een terasje, de toeristische route houdt toch echt op boven de 40 graden. Heerlijk!! En bijna net zo leker was het bij het tentje, little Creatures, weer even een beetje een moderne hippere tent, goede wijn en lekker eten (dus we hebben em gevonden Emo!). s’avonds op goed geluk (omdat niemand ons kon vertellen of we nog terug konden komen naar Perth na de film) naar de openlucht-nacht bioscoop in het park (Burswood). Ze draaiden Australia, hoe toevallig en toepasselijk, en geweldig om’t liggend op een kleed onder de duizenden sterren te zien. Bij het navragen over hoe terug te komen bood de organisator me aan ons terug te brengen, dus goed geregeld, terug in zijn stoere grote bak (alle Aussies hebben echt grote auto’s).

Campertijd!

De 16e , op een stralende dag van 40 graden, hebben we onze camper opgehaald. Dat was nog even pittig want Sander was het totaal niet eens met de gang van zaken bij de verhuur en vertrouwde ze voor geen meter, dat kwam er ook nogal duidelijk op z’n haags body language uit.. Daarnaast bleef ze ons pushen dat we een verzekering nodig hadden om naar Darwin te rijden verklaarden ze ons ongeveer voor gek om dat niet te doen. Maar gezien we geen keuze hadden en hij dat ook wel inzag hebben we al hun regels maar geaccepteerd en zijn gaan rijden (overigens geen verzekering genomen zoals wij zelf aan bepaald hadden). Na de baggage gehaald te hebben vanuit het hostel zagen we pas de ster in het ruit die groter was dan een dollar (en dan kan die eigenlijk niet mee gerepareerd worden) dus wij bezorgd terug naar de verhuur (had ons vertrouwen wel weer doen kelderen). Naast die ster hadden we nl ook al geconcludeerd dat hij heel slecht starte, de bestuurders deur ging niet open met de sleutel, de airco werkte niet echt goed en de versnellingsbak was slecht… Kortom wij wouden een andere… Maar daar aangekomen hebben we ons toch weten om te lullen en zijn, eigenlijk redelijk gerustgesteld, op pad gegaan (watjes dat we zijn).

Na volledig op voorraad te zijn vonden we het na al die stress niet nodig om het nog spannender te maken dor wild te kamperen dus bij de eerst volgende camping gestopt. En wat voor een, geweldige kneuterige flower power camping in the middle of nowhere met een norse, bijna onverstaanbaar maar vriendelijke eigenaar die ons gelijk meenam naar de kangaroes. Een heel veld vol, echt gaaf om ze te zien weghuppen. Btw, kangaroes zijn rond zonsopgang en zonsondergang wakker en dan heb je kans ze te zien of ze over te rijden op de snelweg (en daarom proberen wij alleen te rijden tussen 8-17uur anders zijn we zo weer in Nederland ivm het niet hebben van een verzekering). En zij kijken zeker niet uit, je komt dan ook heel veel lijkjes tegen als je even rijdt (soms elke 10 meter). De volgende dag na het boodschappen doen werden we afgeleid door een bordje ‘Winery’ dus we belanden gelijk al aan het wijnproeven, maar het waren er slechts 8 omdat we geen port lusten.. En daar een gekke alco Aussie ontmoet waar het nog even gezellig mee was. Voor de cultuurpunten nog even de stomalites bezocht die daar om de hoek waren, dat zijn de oudste levende organismen ter wereld van 600 miljoen jaar gelden. Die avond werden we nog door een gezellig Aussie stel uitgenodigd die ons wel fijntjes uitlegden welke gevaren allemaal nog op ons pad lagen en wat we wel en zeker niet moesten doen. Er lopen zeg maar nog wat wakko’s rond gezien er elk jaar nog ca. 300 toeristen verdwijnen en niet teruggevonden worden (dat durf ik nu op te schrijven omdat wij ze niet gaan tegenkomen). We hebben wel goed geluisterd maar we lieten ons niet gelijk helemaal bang maken, dat hadden ze bij de verhuur ook al geprobeerd, overbezorgde mensen zijn die Aussies. Sander was het nu echter wel met me eens dat we niet in Halls Creek zouden stoppen (voor meer info zie de film Wolves Creek gebasseerd op een echt verhaal).

S’ochtends voor vertrek zijn we tussen de kangaroes gaan hardlopen, das wel iets leuker dan thuis (sporten komt er trouwens niet echt van, we hebben het gewoon te druk hier!) en daarna naar Margaret River gaan rijden waar je heel veel wijnboeren hebt om wijn te proeven. Daar aangekomen s’middags konden we nog twee bezoeken, dat was leuk en daarna zijn we in het Leeuwin National Park gaan staan, lekker tussen alle diertjes! S’avonds hebben we spinnen, eekhoorntjes ofzo en kangaroes gezien, ahh rustig begin. De volgende dag heel toeristisch een kaasboer, chocolade fabriek en een bierbrouwer bezocht. Er stonden toen nog 3 grotten op mijn voorstel-planning maar gezien ze allemaal vette entree vroegen hebben we het maar bij een gelaten, de Mamouth Cave, en daarna verder om onze slaapplaats te halen: het Warren National Park zo’n 2 uurtjes rijden. Dit was helaas alleen te bereiken door een erg lange gravelweg maar gezien het ook eenrichtingsverkeer was moesten we wel verder, een spannende rit met ons campertje (mag niet van de verhuurder en is ook niet goed voor onze banden). Het was het wel echt waard toen we daar aankwamen, echt gaaf midden in de bush bush. Hier mochten we op hout (ehh niet het hout van het bos wat wij deden en waarvoor we direct op de vingers getikt werden door de ranger, maar de daarvoor bestemde blokken) een vuurtje stoken en daarop koken. Dat hebben we zelfs gedaan met de hele maaltijd, rijst, broccoli en beef. Lekker flesje champie erbij en dan weet je dat je het helemaal voor elkaar hebt. S’avond lekker aan hetzelfde hardvuur gezeten en nog bezoek gehad van een leuk stel uit Frankrijk en Schotland (Hugo en Clare). Met hun hebben we de volgende dag de heartbreak trail gelopen van 10.5 km, best een pittig stuk maar wel heel erg de moeite waard. Onderweg de bicentenial tree beklommen, ten minste de meiden, gezien de heren na een enthousiaste poging zich weer snel aan de zwaartekracht overgaven. Ik moet zeggen dat het ook niet echt een klim voor mietjes was, de constructie was nl nogal simpel, ijzeren spijlen die in die boom staken en bijelkaar gehouden werden met metaaldraad en dan naar 60 meter hoogte. Het uitzicht was wel geweldig, we stonden boven de toppen van alle bomen, dus van alles om ons heen.

Na de wandeling hadden we met H & C op de volgende camping afgesproken en zijn boodschappen gaan doen plus nog een park met een soortgelijke boom bezocht (die ook nog even beklommen, zelfde idee). Aangekomen bij de camping waar we afgesproken hadden bleek deze volledig verlaten en leek het ons niet verstandig en echt leuk om daar te blijven dus op zoek naar de volgende (en een briefje achtergelaten voor H&C). Daar weer van de luxe van een schone, echte douche genoten en weer ge bbq’t (doen we hier eigenlijk dagenlijks). Sander moest zijn worstjes hier alleen wel delen met de brutale vogels die het er afpikten toen ze klaar waren! Daarna waren wij het die hun nauwlettend in de gaten hielden.. S’ochtends voor vertrek de sporen van onze illegale rit op gravel van de camper gewist met bronwater van de camping (terwijl er elders waterschaarste is), daarna naar de Valley of the Giants waar je 600 meter over een metalen brug ter hoogte van de toppen van de bomen loopt (ehhh zoals ik net heel stoer beklommen had, in the end een beetje hetzelfde resultaat). Daar kwamen we Hugo en Clare ook alweer tegen dus daarmee hebben we het park bezocht met heeeeele grote bomen waar we wat leuke poses hebben aangenomen en na de lunch hebben we afscheid genomen.

Stukkie gereden, 250km, en op een super mooie rest area gestopt voor eten, douche boven een droge rivier, gekletst met de daarnaast wonende trucker waar we nog wat extra wegen-wijsheid van hebben opgedaan over de route naar Darwin en de omgang met Roadtrains (dat zijn trucks van 51 meter lang of zo breed dat je door een voorrijdende auto van de weg gereden wordt omdat die de ruimte nodig heeft). Erg vroeg opgestaan om weer verder te rijden. Om 11uur waren we in Perth waar we een duik in de zee genomen hebben op Scarsborough beach (das een mooi strand) gezocht naar een batterij voor de laptop en weer een stukkie gereden van 600km. Op de camping vlak voor de Pinnacles aangekomen lekker aan de wijn gegaan en een zak chips en weer slapen. Om 5.45 opgestaan om de zonsopgang bij de Pinnacles te zien (zijn limestone stenen van soms meer dan 2/3 meter hoog die zomaarin een veld zand staan waarvan niemand weet hoe die daar zijn gekomen), helaas was het bewolkt dus geen mooie lucht...Maar er wel kangaroes door zien huppelen, das wel weer leuk. We waren de enige gekken dus hadden het rijk alleen, en dat tijdens hoogseizoen?? Hierna zijn we rustiger verder gaan rijden naar het volgende punt Kalbarri National Park met tussendoor op een kompleet verlaten super mooi strandje te stoppen. Uiteindelijk op wederom een super mooie rest place overnacht in Northhampton (weer lekker gratis). En weer vroeg opgestaan om de laatste 117km te rijden.

Aangekomen in het prachtige Kalbarri ontbeten op het strand en daarna uitgezocht hoe het NP te bezoeken. Daar had je een 4WD voor nodig dus die hebben we maar gehuurd (een subaru), kon Sander ff lekker scheuren in het zand. Daar aangekomen was het echt mooi maar heet heet heet!!! En heel veel irritante vliegen met een obsessie voor mensen hoofden. We gingen daar een track lopen van 8km maar waren niet helemaal goed voorbereid omdat ze streng aanbevelen 3 liter water pp mee te nemen en wij hadden minder dan 2 liter voor ons beiden bij ons.. Het eerste stukje van 600 meter hebben we samen met een Nederlands meisje en een Australische surfer/vriend van haar gelopen die ons al voor gek verklaarden en wij dachten, ach we hebben een goed conditie en we doen het rustig aan met het water, wat kan ons nu gebeuren!

Het was een hele mooie trek vooral het begin, lopend over de hoge rotsen, het probleem was echter dat er nergens aangegeven werd hoe ver je was tijdens de trek, dus het was gokken hoeveel water we mochten drinken. We namen op zich geen risiko en namen pas een slokje als onze kelen helemaal droog waren (en dit doe je dan voor je lol..). Het eerste en uiteindelijk enige bordje wat we tegenkwamen lag op een derde van de route, en dat terwijl wij dachten al tegen het einde aan te zitten… En daarna werd het ook pas echt zwaar, geen schaduw meer, hete lucht van de grond, geen briesje meer en een nog strenger water rantsoen... Bovendien stond dat bordje aan de rivier waar ik dus zoooo graag in wou springen maar wat Sander me gelijk afraadde, het was smerig zwart en het stonk. Balen..

Het laatste stuk was ook pas echt helemaal erg, door de gloeiende woestijn naast de opgedroogde rivier waar zo nu en dan even een vies plasje water in stond, hier liep het gloeiende zand onze teva’s in om onze zolen vervolgens te smeulen.. We vonden het onderhand meer op zo’n Peking Express opdracht lijken waarvan de kandidaten op een gegeven moment een voor een jankend opgeven. Dit doe je niet voor je lol… En ondertussen vroegen we ons maar af, hoever nog te gaan… Hoewel onze outfits ook niet aan de voorschriften voldeed, topje en korte broek hadden we gelukkig wel de Aussie zonnebrand bij ons van factor 50 maar desondanks voelde ik de zon branden.. Dus maar blijven smeren ookal zweetten we het elke keer weer uit. Op een gegeven moment (nog 2 km te gaan) hielden we het echt niet meer, vooral ik niet meer, mn benen waren gummie en ik begon al dizzy te worden, toen zijn we toch echt die vieze rivier in gegaan, en met kleren en al, en we hebben ons hoofd en haar er zelfs mee ondergedompeld; Wat lekker!!! Eindelijk even je lijf afkoelen, zo nodig!! Toen weer verder, iets afgekoeld maar wel gevaarlijker ivm het zoute water op onze huid. Stap voor stap. We hadden wel zoiets van je kan gewoon niet stoppen, er was geen streepje schaduw dus doorlopen wat de enige optie. Sander moedigde me aan, ik strompelde erachteraan. Eigenlijk niet lang daarna hoorden we stemmen en Sander snel vooruit, het was een ouder Australisch stel die de tocht ook wouden doen en Sander heeft ze zeker het leven gered door te zeggen dat ze dat echt niet moesten doen, zij hadden ook maar 3 liter in totaal bij zich, dat hadden ze nooit gered. We vroegen of we een fles water mochten kopen en die gaven ze ons gelijk, het beste water ever! Daarna de laatste km nog even en terug aangekomen zat die Aussie en het Ned. Meisje daar op ons te wachten. Hij was toch wel bezorgd of we het zouden halen, dus had ie 3 uur zitten wachten!! Gek! Van hem kregen we dus nog een fles water en die ging er ook heeel gemakkelijk in. Vorig jaar was er nl een vrouw overleden tijdens deze toch, haar vriend heeft het toen nog net gered en is met een helicopter weggebracht. Oeps, dat hadden we nu toch even flink onderschat, stelletje stadjers… (dat doen we niet weer hoor Mem en Pa).

Na bijgekomen te zijn zijn we terug gereden naar het dorp, ingecheckt bij een camping, twee flessen koude cola gekocht en ze zee in, heerlijk!! Dan voel je dat je leeft (maar we hebben ons lesje geleerd). We hadden alweer leuke buren, Dale en Adrian uit Canada dus daar gezellig mee zitten kletsen. S’avonds de zonsondergang gezien bij Red Bluf en daarna in de pub nog wat met Dale en Adrian gedronken. En daarna knock out.

De volgende dag tijdens het ontbijt, tosti in de hand, de pelicanen zien voeren op het strand en daarna de boel opgepakt. Eerst even naar Jonnie Junkyard (de surfer van gisteren) om even hallo te zeggen, en dat vond ie geweldig, gaf nog even een showtje weg door de golven op een been te pakken. Zelf nog even een duik genomen en toen weer stukkie rijden 400km. Pitstop gemaakt bij Shell beach, dat was super mooi en we waren we helemaal alleen, best romantisch! Tja, ons toen maar naakt afgedoucht op het parkeerterrein, wel zo gemakkelijk. Camping genomen in Denham om de volgende dag vroeg op het strand te staan in Monkey Mia om de dolfijnen te zien voeren. Vanwege Australia dag hadden wij een australie shirt aan en werden we uitgekozen om de dolfijnen ook een vissie te geven, leuk dingen zijn het, en dus heel veel foto’s genomen. Daar werd voor de rest niet veel aan Australia dag (soort koninginnedag) gedaan en gezien wij wel zin hadden in een feestje besloten we toen naar de eerst volgende grote stad te gaan, Carnarvon 350 km verderop. Daar aangekomen was het uitgestorven dus we zijn maar aan het water gaan zitten met ons wijntje en hebben het s’avonds nog even geprobeerd in de pub maar was niet spetterend. Dus de stad maar uitgereden om even gratis te overnachten. Op dat parkeerterrein stond een truck en de trucker Dave was wel gezellig, met hem in zijn wagen zitten kletsen (omdat het regende). We stonden toen naast een rivier die volledig droog stond en we nog een foto van gemaakt hebben, de gascoyne river, en die 4 dagen later 7 meter hoog stond! Het kan hier snel veranderen.. Hij waarschuwde ons ook voor het slechte weer omdat hij niet zonder reden stil stond, dat kon nog spannend worden dus. Maar we hadden geluk, we konden de volgende dag verder, dus stukkie rijden 200km naar Coral Bay om te snorkelen en eindelijk wat te luieren. Daar aangekomen precies dat gedaan en flesje champie op Sander’s vader zijn verjaardag gedronken, lekker relaxed. Was wel verrassend te horen dat ze een telfoontje binnen kregen bij het visitor centre om een slang te laten verwijderen van een cabin.. brbbrbrbr. S’avonds de buren uit Switserland en James uit engeland uitgenodigd voor een potje koehandel. James hadden we trouwens bij de bbq ontmoet, toen hij ons eten zag vroeg ie Sander of hij chef was, gelijk vrienden.. Toen Sander tijdens het koehandelen terug kwam van het toilet vroeg ie wat een slang waard was, hij had er een gezien, heel erg brbrbrbrrrb.

De volgende dag verder naar Exmount waar je helemaal mooi kon snorkelen bij turqoise bay, vanaf het strand nogwel, en daarna naar een luxe camping met zwembad. En de derde dag hetzelfde recept en s’avonds met een tour naar het strand om de schildpadden te zien die er hun eieren komen leggen. Dat was heel gaaf, alleen al op het strand te zitten met het geluid van de golven en onder de sterren. We waren er ook nog maar net toen we gelijk al een schildpad zagen. Maar toen we eindelijk, al tijgerend door het zand, mochten kijken of ze haar eieren in het gat zou leggen bleek dat ze zich bedacht had en een nieuw gat aan het graven was, het zand beviel dr kennlijk niet.. Maargoed, toch een leuke ervaring.

De drie dagen luieren zater er nu weer op en we moesten nu twee dagen rijden naar Broome, 1370km, dus we dachte slim te zijn om de bandenspanning goed te zetten, ze stonden erg bol nl.. Maarrrr, na 5 km was het PANG!! Klapband! Sander helemaal shaken, ik ‘blij’ dat ik niet reed (zouk echt doodeng gevonden hebben), maar verassend genoeg raakten we er niet van van de weg. Daar stonden we dan, geen idee wat te doen .. En waar is de politie als je ze nodig hebt? Ja hier!! Gelukkig stopte er een politie auto en meneer agent vertelde ons, ehhh Sander, wat ie moest doen om de reserve erop te zetten en gelukkig ook waar we een goedkope nieuwe band konden krijgen. En het verkeer geregeld want daar kwam wel zo nu en dan es een auto langs, en wij stonden midden op de weg.. Wel ff schrikken hoor.. Toen nieuwe band gehaald, ff boodschappies gedaan en toen maar samen met James verder gereden zodat we in elkaars slipstreem konden rijden en het ook veiliger is samen (hij was alleen, maar comando dus das goed om bij je te hebben, en wij hadden eindelijk de lang verlangde ‘James’ ;-)). (enne, het is trouwens een leuke kerel mijn single vriendinnen dus misschien valt er nog iets te regelen later...).

Bijna 500km gereden tot een rustplaats 1 km van de weg en daar gestopt. De heren konden hun mannelijkheid weer even bewijzen met een flikkie stoken en lekker met veel biertjes een wijn aan het vuurtje samen uit een pan onze pasta tonijn van de dag daarvoor opgegeten, we zijn aardig aangepast… De volgende dag weer veel gereden (en heet dat het was, echt zweten omdat we de airco uithielden om brandstof te besparen) met een uitgebreide stop in Port Hedland om daar in de zee te zwemmen en wat te eten. Die avond weer langs de weg stilgestaan en vuurtje gemaakt en onze eigen bbq erop gemaakt, gepofte aardappelen, gebakken banaan, worstjes, salade, heerlijk! Als het donker is zijn de vliegen ook weg en dan is het super daarvoor eigenlijk hel! Naast een heleboel niets komen we overigens her volgende tegen tijdens het rijden: veel lijken van dode kangaroes/struisvogels/ander vee zoals koeien, groepjes koeien/ schapen of geiten dei rustig oversteken, hagedissen, leguanen (en de mannen ze maar ontwijken), overstromingen langs de zijkanten, termietennesten van meer dan 2 meter hoog (soms versiert door de Aussies met bouwvakkers helmen op, of gezichtjes erop getekend), gisteren was een stuk van onze snelweg een nood-vliegveld strip!, we hebben een paar grote branden gezien afgelopen 2 dagen, en vanochtend een massa vlinders dood gereden omdat ze met zn allen op de snelweg zaten, niet te ontkomen. Dag drie nog 350km te rijden en daarna ingecheckt bij de camping met het beste zwembad, ff chillen!

Broome

Hier wouden we drie dagen blijven maar het is iets anders gelopen, we zitten hier op dag 5 nl nog steeds… De wegen naar Darwin zijn nl ondergelopen en je kan er de komende week niet doorheen… Nu dus een oplossing zoeken wat te doen. Ondertussen hebben we er al wel van genoten maar het word nu toch tijd om weg te gaan. Het meeste balen is wel dat we het mooiste stuk van de route nu gaan missen…. De camping is wel super, een geweldig zwembad en het was elke dag mooi weer en s’avonds regen, nu regent het vandaag ook overdag, das minder… We hebben op de tweede dag op een kameel gereden op het strand, Cable beach, tijdens de zonsondergang. Dat was super, leuke beesten! Na deze toch was er een natuur spectakel van onweer, hele mooie bliksem flitsen. Ik kon ze helaas niet vastleggen.. De volgende dag hebben we Sander zijn verjaardag gevierd en zijn naar de bierbrouwer gegaan waar we wat leuke biertjes hebben ontdekt, chilli bier bv, die slaat er wel in! Ik was meer favoriet van het mango bier, of de mango-chili combi. De volgende dag zijn we naar de krokodillen farm gegaan en hebben enorme krokodillen gezien, mega beesten! Ze werden gevoerd en dan zie en hoor je die mega kaken open en dicht gaan en ze hebben geen moeite met de stukken vlees en bot die ze krijgen, gaat er in een keer in! En voor de rest springen we een hoop in het zwembad, en genieten van wat lekkere wijntje en hapjes.

Voor de foto's zie:

http://picasaweb.google.com/sanderensjoerdtje/Australie2#