West China

West China

De verloedering is ingezet, we lopen al meer dan een maand op gympen en in trainingspak.....

Op de terugreis zijn we tijdens onze stop in KL naar Maleisie post gegaan om onze drie pakketten die onterecht retour waren gestuurd door TNT post op te halen (hier zijn we sinds april al mee bezig geweest, ‘n hoop gedoe) en de hele swik meegenomen naar HK. Daar terug gegaan naar onze vorige hotel voor een nacht en de dag erop door naar China. Met de metro naar Shengzhen en daar onze pakketten opnieuw opgestuurd en door met de trein naar Guangzhou om daar op de nachttrein te stappen naar Kunming.

Na een reis van 26 uur kwamen we om 23uur aan in Kunming, daar een heerlijk hotel genomen bij het treinstation en gechilled. De volgende dag zijn we nieuwe sportschoenen gaan kopen want die van ons waren op, dus de stad in en de volgende dag voordat we verder gingen even gaan hardlopen. Na het Chineze ontbijt stapten we op de bus naar Dali, de eerste echt bestemming. Dali bleek een schattig stadje te zijn met een oud gedeelte waar alle hotels zaten. Aangekomen bij het MCA gelijk verkocht door het puppy en de kitten die er rondliepen en de knusse kamer. Lekker buiten bij het hotel in het zonnetje gezeten, genietend van die beestjes en het dorpje even ingelopen om daarna naar een restaurantje te gaan om te eten. Bij binnenkomst riep een groepje Chinezen ons om bij ze te komen zitten, wij volledig verrast want we waren nog niet zoveel (bijna geen) vriendelijke Chinezen tegengekomen, en bij ze aangeschoven. Er kwam steeds meer eten aan tafel, want dat is traditie bij Chinezen, als ze een dineetje bijzonder vinden dan bestellen ze veel te veel eten, we konden ons dus vereerd voelen. En naast elke schaal eten kwamen er ook elke keer kleine flesjes poison bij die gelijk leeg geschonken werden en in een keer achterover geslagen moesten worden. Uiteraard! Want buitenlanders dronken voeren vinden ze ook heel amusant ;-) En wij amuseerden hen dan ook graag ;-) Na het eten moesten we dan ook nog mee bier drinken en dobbelen, dus wij waggelend door de straten.... Uiteindelijk mochten we niets betalen, behalve de kater de volgende dag.... Nou die nacht al, want Sander was de hele nacht onrustig. Die dag hebben we dan ook heeeeel weinig gedaan, veel thee gedronken.. vieze Aziatische pizza gegeten.. Het was ‘t wel waard, maar even geen drank meer voor ons...

De volgende dag ben ik gaan hardlopen, zijn we gaan ontbijten en omdat we zo traag waren ook nog gaan lunchen voordat we richting de bergen gingen om die te beklimmen. Dat was zwaar, vooral ik had het moeilijk, meer dan een uur steil omhoog trappen lopen. Boven konden we een stuk horizonaal lopen naar watervalletjes ed en kwamen we een groep van vijf hollanders tegen, even gezellig meegelopen en wij weer terug naar beneden. Uiteindelijk terug in het hotel waren we compleet kapot! Met een drankje buiten zitten kijken naar onze speelse puppy en kitten, in bad gezeten, wat gegeten en knock out gegaan. Dali was super, ‘n relaxt stadje/ dorpje.

Lijiang

Tijd om verder te gaan, na het ontbijt en wat keutelen hebben we om 13uur de bus gepakt naar Lijiang. Weer een knus hotelletje gevonden (Gu Yue Fang hotel) wat zo een ski hotel had kunnen zijn en onze nieren weer laten neutraliseren van de bommelrit (we zaten weer es achterin in de bus, grrrr). Bij de buren heerlijk ge-bbq’t en toen ging het licht weer uit. Reizen kost veel tijd hier en het is niet heel geweldig comfy maar wel mooi.

De dag daarna het dorpje verkend, gave mutsen en handschoenen gekocht tegen de kou (want die zijn hier s’avonds echt nodig) en op ons balkonnetje met vloerbedekking ge-apres-ski’t. De volgende dag fietsen gehuurd en via een mooie route naar Baisha gefiets, daar rondgekeken en door naar de gletsjer maar dat was ons toch te ver, maar wel een mooi stuk gefietst. Dus na al die inspanningen weer apres-skien.

Tiger Leaping Gorge
12 Okt gingen we met de bus naar het dorpje Qiáotóu waar we bij Jane’s Guesthouse na een enorm ontbijt onze tassen achter konden laten. Hier zat een Nederlands stel, Nicolaas en Janiek, die klaar stond de trek te gaan doen dus mee af gesproken voor de overnachting. Na een paar uurtjes lopen en onze eerste stop bij een boerinnetje kwamen we ze al tegen en zijn met hen verder gelopen. Het was echt heel pittig, onze conditie is ook niet al te geweldig, en heet!! We hadden nl onze dikke winterjassen mee voor de nacht/avonden maar overdag was het bloedje heet.. Gezien de wiet planten in overvloed waren onderweg hebben we nog geprobeerd wiet thee te maken, werkte niet helemaal.... Hoewel, we zagen daarna regenbogen in de watervalletjes... Om 17.30 kwamen we eindelijk aan bij the Tea Horse Guesthouse waar we zouden slapen. Echt gezellig daar, leuke mensen ontmoet (Australische expats uit Shanghai) en ze hadden daar weer een overheerlijk speelgoed puppy. Daar heerlijk gezeten met een drankje en later heerlijk eten. Nagenietend van de spectaculaire sterrenhemel gingen we al vroeg ons nestje in.

De volgende ochtend konden we de zon over de bergen heen zien komen, zelfs zonder er vroeg voor op hoeven te staan, beterrrr. En na een flink ontbijt zijn we met z’n vieren verder gegaan. Het eerste stuk was gemakkelijk en relaxt te lopen maar het tweede deel viel vies tegen, veel omlaag lopen en das zwaarder. Maar, eindelijk aangekomen bij de pit stop, Tina’s Guesthouse konden we weer lekker eten. Na de lunch kwam zelfs nog een pittiger gedeelte, helemaal naar beneden naar de gorge afdalen via onbetrouwbare trappen (we vinden nu alles van Chinees is eigenlijk al onbetrouwbaar..). Maar het was het zeker waard beneden aangekomen, wat een wild rivier, prachtig! Via de rivier zijn we toen verder gelopen en daarna naar boven, op naar de plek waar we opgehaald zouden worden. Dat was heavy!!! Hijgen... Aangekomen konden we a snel in het busje stappen die ons als Shumacher terug schoot.. Nicolaas en Janiek gingen toen naar ons hotel in Lijiang en wij naar hun hotel in Shangrila, was gezellig de hike met Nederlanders te doen, maar het was weer kort.

Wachtend op de bus naar Shangrila konden we met een prive auto meerijden voor hetzelfde bedrag dus dat gedaan en dus lekker snel op plaats van bestemming. Het hotel van N&J was echter dicht dus maar een ander gezocht, een riante kamer voor een prikkie bij het Bright hotel, lang leve laag seizoen. Na een gevaarlijke douche (ijskoud/heeeeeet/ijskoud/heeeeeet) op zoek naar een restaurantje en kwamen we het Australische stel weer tegen, dus aangeschoven en heerlijk gegeten.

De volgende drie dagen absoluut niets gedaan! Uitgeslapen, heerlijk ontbeten bij hetzelfde restaurantje in de zon, beetje rondgewandeld, een Nederlands meisje leren kennen, wat mee gekletst/ mee gegeten, s’middags op het plein wijntjes & biertjes gedronken in het zonnetje. Het was ook een erg relaxt dorpje om even bij tekomen en het ligt op 3300m dus je moet je daar sowieso niet te druk maken. Bijgekomen gingen we 17 okt door met de bus naar Xiangcheng, weer 8 uur hobbelen... Daar samen met de enige andere toerist, Mirjam uit Duitsland, ingecheckt bij de bamboo GH waar we met z’n drieen op een enorme, en enorm kleurrijke dorm sliepen, samen met Mirjam een mege maaltijd gegeten in het dorp en gerelaxt. 18 Okt, happy birthday to me!!! En omdat het zo’n speciale dag was hebben we die maar lekker lang gemaakt, om 4.40 opstaan....... En omdat we geen buskaartje hadden kunnen kopen de dag ervoor maar op de gok naar de bus... helaas... vol.. Dus onderhandelen met een prive busje, uiteindelijk gelukt en volgepropt op elkaar op weg naar Litang. Gelukkig nam ie wel een snelle route want we waren om half twaalf al ter plekke, dat viel dan weer mee, dat wel.... In Litang op zoek naar een hotel maar dat viel niet mee, vol of duur... Uiteindelijk dan maar voor duur gegaan, tja ‘t was mn verjaardag, en een suite genomen, heerlijk plekkie en zijn we ook twee nachten gebleven want het dorp leek wel relaxt. Eindelijk gegeten want we waren uitgehongerd, onze chauffeur had nl niet willen stoppen onderweg en we hadden nog niet eens ontbeten. Daarna, chillen! Wasje gedaan (op je verjaardag doe je toch je favoriete dingen?) en potje schaak gespeeld met een wijntje. De volgende dag weer heerlijk relaxt dagje, en toen hotpot gegeten op mn verjaardag, heerlijk spicy, zelfs voor ons. Toen ook eindelijk internet gevonden dus geskypt met mn familie en ze het dorp laten zien met mn camera, lachen. De locals waren ook zeer geinteresseerd in mn laptop, dat zien ze niet vaak.

Tijd om weer verder te gaan. De 20e wouden we naar Ganzi en omdat daar geen bussen naartoe gaan moesten we met een minivan, dus weer onderhandelen, en wachten.... totdat hij z’n busje vol had.. Dus bijna 3 uur later gingen we eindelijk op weg, volbeladen in een oud krakkemikkig busje, 20km/u de bergen in.... De snelheid baarde me toch wel een beetje zorgen want het was 8 uur naar Ganzi maar met deze bus zouden we er nooit aankomen dacht ik. Dus wij proberen te vragen hoe laat we aan zouden komen en daar kregen we alleen maar geouehoer op, totdat we het gehad hadden; na al dat ge onderhandel, vele wachten en de overvolle bus hadden we geen eens meer zin, dus we zijn uitgestapt en hebben tegen ze gezegd dat we niet meer mee wouden. Nou dat hadden ze nog nooit meegemaakt, toeristen die iets terugzeggen! Maar ze wouden niet weg, de chaffeur wou z’n geld (en wij waren in de middle of nowhere, 5 km van her dorp, no way dat we hem gingen betalen). Dus uiteindelijk hebben wij de politie gebeld of ze ons wouden komen halen omdat het liften ons onmogelijk gemaakt werd door de chauffeur en hij begon ook aan ons te trekken en duwen dat we terug de bus in moesten komen. En die zijn na een dik half uur blauwbekken gekomen en na nog een dik half uur lullen hebben ze ons meegenomen en moest de chauffeur doorrijden. We waren er behoorlijk verrast dat de politie onze kant koos. Terug in het dorp zijn we naar Potala GH gegaan (zat daarvoor vol) en zijn die middag in het oude Tibetaanse deel van het dorp & het oude klooster gaan wandelen, was heel mooi daar. Helaas hadden we daarna weer pech omdat we ook de dag erop niet weg konden, het leger had nl de enige bus van de dag nodig... Dus nog een extra dagje in Litang. Die dag ben ik wat andere lui van het guesthouse naar een sky burial gegaan. Sander wou niet mee omdat hem dat veel te gruwlijk leek, en dat was het ook wel, ik was gewoon nieuwsgierig en vond het zo absurd dat ik het wel wou zien. Oke, wat gebeurd er tijdens een sky burial? Het is inderdaad een soort begravenis maar hierbj wordt het lichaam van de dode naar de bergen gebracht en daar door een monnik, de cutter, opengesneden en aan de gieren gevoerd... brrbbrrbbbr, ofnie? Maar dat is deel 1.. Als de gieren al het vlees opgegeten hebben rapen ze de bottten en schedel bij elkaar en gaat de cutter deze in fijne stukjes hakken met een bijl en dat word dan ook weer gevoerd aan de gieren, BRBRRRRBBRRRRR. En daar ben ik dan bij geweest... Dit doen ze al meer dan 300 jaar in Litang en het is ook een speciale plek daar, mensen van de hele omgeving komen daar om begraven te worden, dat is normaal. Het is ook geen droefige gebeurtenis omdat er geen directe familie of vrienden bij zijn, die hebben al een eigen soort begravenis gehad. En ter nagedachtenis wordt er een steen voor die persoon op de berg achtergelaten.... Tja cultuur he?

De 22e gingen we dan eindelijk verder, met de boem boem bus naar Kanding. Onderweg kwamen we 3 uur still te staan omdat er een ongeluk was geweest. Ik blij want we waren net daarvoor door een heel mooi dorpje heengereden waar ik nu terug kon gaan... Dus geen ramp. Wel laat aangekomen en dus door de mist en donker moeten rijden, met een chauffeur die constant aan de telefoon zat.... en dan die onmogelijke berg-bochten door, doooooodeng vonden we het! In Kanding viel er niet veel te kiezen tussen GH’s en hotels dus maar een lekker hotel genomen (CaSa) en gechilled. De volgende dag een beetje het dorp bekeken, is niet de moeite waard! en naar het ziekenhuis voor Sanders elleboog, ook niet veel opgeleverd. De dag erop bij het bijbetalen van het hotel kregen we ineens Meo te horen (betekent, kan niet) en we snapten maar niet waarom niet omdat we de dag ervoor nog gezegd hadden dat we zouden blijven en dat was ok. Dus weer iemand van de straat moeten plukken om voor ons te vertalen (wat heel moeilijk was, niemand spreekt daar engels!) en bleek dat ze de prijs ineens omhoog geschroeft hadden, Ja mooi! Echt niet! Dus ik ben net zo lang bij die kerel blijven staan totdat ie wel de bon uit moest schrijven voor dezelfde prijs, mooie toeristen naaiers! Sander had ik al snel weggestuurd omdat ie wat tact mist zeg maar, er komen bij hem allemaal haagse oerkreten uit die ze best kunnen begrijpen en dat werkt meestal niet.... Maargoed, eindelijk gelukt en na ontbijt vertrokken met een taxi naar Mugecuo, een groot Nationaal Park met grote meren. Duur was dat! Man, 22 euro pp en dan heb je nog niets! Wel heel mooi, we hebben ook een terig end gelopen maar de moeite waard. Toen Sander honger had bleek het restaurant in het park ook nog es mega duur en dat weigerden we het lappen, maar we wouden ook nog niet weg... Dus wij verder gelopen en bij een van de meren ben ik gaan vragen of we koekjes mochten kopen van andere bezoekers met mega tassen vol boodschappen (duidelijk met voorkennis) en toen werden we overladen met (vies) eten maar wel eten! Zijn er toch nog aardige Chinezen! En daarna konden we ten minste weer verder lopen, hahahha. Bij de uitgang gingen we op zoek naar onze chauffeur die beloofd had te wachten maar toen die er niet was hebben we een lift gevraagd van andere bezoekers, wel zo gemakkelijk.

Chengdu

Na drie dagen Kanding de hoooogste tijd om verder te gaan en dus de bus naar Chengdu genomen. Deze keer konden we de tijd kiezen dus pas om 11 vertrokken en alleen nog een hotel gezocht in Chengdu, het Traffic Inn, prima hotel! De volgende dag gingen we met de taxi naar het ziekenhuis voor Sanders elleboog die net zo dik was als z’n knie! Bij doktor 7 aangekomen, in combi met een engelse vertaler, kregen we al de diagnose, wat we zelf op internet al hadden gevonden! Ze hebben toen z’n elleboog leeg gezogen en em pillen meegegeven en daarmee moest het overgaan. Hierna zijn we een beetje gaan shoppen op de weg terug en zo kwamen we een Frankrijk expo tegen. Wij brutaal naar binnen (en dat lukte!!) en ons helemaal ongans gegeten aan de Fanse kaas en heeel veeel dure Franse wijntjes geproeft!! Hemels! En het was ook zo gezellig daar, de meiden vonden het maar al te prima dat we alles zaten op te zuipen, we moesten zelfs terugkomen en uiteraard, weer op de foto!! De volgende vier dagen zijn we bezig geweest om uit te zoeken wat nu slim was om te doen mbt ons visum en naar Nepal komen. Veel heisa, allemaal mensen die ies anders zegggen... gedoe! Uiteindelijk leek het het beste en goedkoopste om ons Chinese visum te verlengen zodat we met een tour door Tibet naar Nepal konden gaan. Tussendoor zijn we met ons hotel naar de panda’s gegaan, het beste van Chengdu! Wat een lieve beesten zijn dat! Voor de rest in Chengdu de vuilste stad waar we ooit geweest zijn, bah!
Nadat alles geregeld was hadden we tijd om nog naar een dorpje te gaan, dus met de bus naar Danba. Weer 8 uur hobbelen en helaas werd ik ziek, nou dan is er helemaal niets an! Na aankomst hotel gevonden en gegeten en daarna ging ik voor de komende twee dagen mn nest in, gezellig ;-)

Sander heeft het dorp en de omgeving uitgebreid verkend en wat souveniertjes kunnen kopen en zelfs naar een Tibetaanse bruiloft geweest (ik balen..). En op de laatste dag zijn we gaan hiken de bergen in, maar ik was nog niet beter. Op de terugweg zat Sander toen te snotteren maar het is niet doorgebroken bij em.

Terug in Chengdu konden we nog even eea regelen en de dag erna met de trein naar Lhasa, 44uur met de trein, lekker chillen!!

Voor de foto's zie:
http://picasaweb.google.com/sanderensjoerdtje/WestChina#