You buy?

Omdat we twee dagen al genoeg vonden in Hanoi (zo smerig en druk) hebben we onze trip naar Sapa een dag naar voren getrokken. Dat was overigens zo geregeld, even tussen het ontbijt door zeg maar. Soms valt het dus mee :-)

Dus op onze tweede dag vertrokken we al met de nachttrein naar Sapa. Gelukkig waren we voorbereid en hadden we slaappillen meegenomen... Echter door de incubatietijd van 4 uur was het een niet een wereld succes.... We hadden een business class coupe die we deelden met de casino manager en zijn slaafje (Casino Lao Cai), wat reuze gezellig was. Om half zes kwamen we half slapend aan (de tweede pil had nl geweldig gewerkt) met de monsoon* in volle gang en werden pas echt goed wakker door de aanblik van een mega grote slang aan de kant van de weg (net gevangen door een local met een stok). Joehoe, wij gaan hier wandelen!

Bij het inchecken bleek dat we een prive guide hadden, leuk verrassing. Nog beter was dat onze reisgenoten gelijk aan de wandel moesten en wij mochten zelf bepalen hoe laat we wouden vertrekken. We vonden 14uur wel een mooie tijd. Zzoooooo lekker geslapen in onze luxe kamer en heerlijk gegeten. Met het buikje vol zijn we de 3uur trek begonnen. Vreemd genoeg betekend een hike met z'n tweeen en een prive guide niet dat je met z' drieen loopt maar met een hele karavaan. Rara hoe kan dat? Nou het blijkt dus dat lokale vrouwtjes hele 'lelijke' nutteloze spulletjes maken waarvan ze overtuigd zijn dat wij dat gaan kopen ook al zeggen we 1000x 'We are not going to buy from you'. Ook 'We no buy' komt niet aan.

Wel gezellig om zo al die mensen te leren kennen. Een van de vrouwen heeft ons werkelijk de hele hike van 3uur gevolgd (met baby op haar rug) en dat heeft haar toch een verkoop van de vast heel dierbare twee armbandjes van 5000VND per stuk (€0,25) opgeleverd!

Na het diner zijn we gaan pesten met een Nederlandse, een Duits/Ned stel en een Engelse. Dit was echter pesten met wat extra regels waar wij uiteraard gelijk een drank spelletje van hebben gemaakt, tja regels zijn er om aan te passen ;-) Het was heel gezellig in ieder geval en we wouden daarna het dorp even in, het was ten slotte zaterdagavond. Tip voor de reizigers die op zaterdagavond Sapa in willen gaan, neem een zaklamp mee..

Omdat ons kaartgroepje erg gezellig was en zij klaagden over hun slechte gids die niet vertelde boden wij ze aan om met ons mee te lopen de volgende dag, we zouden sowieso dezelfde route lopen. Je zou zeggen, leuk en kan geen probleem zijn maar we moesten nog praten als brugman om dat voor elkaar te krijgen! Van alles wat afwijkt van de norm worden Vietnamesen hoogst zenuwachtig. Maar gelukkig zijn wij drammerig genoeg om het voor elkaar te krijgen, dus gingen we vrolijk met zijn 8en op pad, wat toch zeker het potentieel had om tot leger uit te groeien. De wandeling van die dag duurde van 9.30 tot 16uur excl. lunch ed. klinkt pittiger dan het was maar was wel genoeg en zeker gezellig. Die nacht bleven we in zo'n klein dorpje, een homestay, slapen. Sander maakte zich een beetje zorgen of hij wel lekker/genoeg te eten zou krijgen ed maar daar hebben we de beste maaltijd tot nu toe gehad, en gekookt door onze gidsen. De douche was wel koud maar dat vond ik geen probleem. De nacht in ons romantische bed op zolder was echter een nachtmerrie, blaffende honden, gillende ganzen, een krolse kat wat later een bevallende kat bleek wat helaas net niet overstemd werd door de 1000den krekels.

Zoete pannenkoeken met banaan en honing als ontbijt, heerlijk! Klaar voor de volgende hike! Het mooie was dat de monsoon s'nachts weer goed bezig was geweest wat de hike gelijk een leuk gevaarlijk tintje gaf. Glijdend gingen we dapper over de modderpaadjes achter onze gids aan. Die dag hadden we even geen zin in de 'You buy, you buy' tunes, dus we vroegen de gids de vrouwtjes bij ons weg te houden. Dat werkte geweldig en konden we ons concentreren op de survival. Op een gegeven moment zei onze gids, die toch vaker zulke grapjes maakte, dat hij de weg kwijt was. Ik zei nog in volle overtuiging 'I do not believe you', nou.. 'we believe it now...... Waar het pad dus ophield zijn we gewoon rechtstreeks de berg al glijdend, vasthoudend aan de bamboo bomen naar beneden geslingerd en gegleden. Tja je zou het spannend en avontuurlijk kunnen noemen, maar suicidaal is ook een beschrijving. Helaas heb ik geen foto van mijn voeten en benen genomen omdat we zo blij waren levend aan te komen bij de waterval, maar die modder pakking heb ik alvast gehad. Toen ik mn voeten en teva's aan het schoonmaken was vond zo'n verkoop vrouw het kennelijk absoluut niet ongepast om mij haar oorbelletjes te willen aansmeren, daarover verschilden we van mening. Hiervan hebben we een mooi filmpje gemaakt, wat een mensen! Naast de locals bleken Sander en ik ook gelijk populair bij de bloedzuigers (maar deze keer letterlijke bloedzuigers). Na deze overlevingstocht was de douche hemels!

2 uur te vroeg afgeleverd bij het treinstation hebben zijn we onze tijd nuttig gemaakt door een Australisch stel mee te nemen om de 'Motorbike' naar de Chinese grens die slechts 2 km verderop was. Dit tripje werd aangeboden via het cafe waar we zo vriendelijk 2 uur te vroeg afgezet waren, maar om ons nu dubbel te laten afzetten vonden we nu ook weer zoiets.. Dus we hebben dit mini tripje even voor de helft van de prijs geregeld, we zijn goeoeoedddd. Die australiers waren trouwens super aardig, echt australiers! helaas pakten zij een trein na ons en moesten we al snel weer afscheid nemen :-( Nu deelden we de coupe met een Fransaise en haar Ierse vriend, die waren ook erg gezellig! En deze keer werkten de slaapillen gelijk! Goed geslapen kwamen we in Hanoi aan.

* monsoon = mega harde regen, het is ten slotte regen seizoen